How great unto the living seem the dead.

How sacred, solemn how heroic grown.

How vast and vague, as they obscurely tread.

The shadowy confines of the dim unknown.

For they have met the monster that we dread.

Have learned the secret not to mortal shown.

E’en as gigantic shadows on the wall.

The spirit of the daunted child amaze.

So on us thoughts of the departed fall.

And with phantasma fill our gloomy gaze.

Awe and deep wonder lend the living lines.

And hope and ecstasy the borrowed beams.

While fitful fancy the full form divines.

And all is what imagination dreams.

วิธีการที่ดีแก่นั่งเล่นดูเหมือนคนตาย

วิธีศักดิ์สิทธิ์เคร่งขรึมวิธีการปลูกกล้าหาญ

วิธีที่กว้างใหญ่และคลุมเครือเช่นที่พวกเขาคลุมเครือดอกยาง

ขอบเขตของเงาสลัวที่ไม่รู้จัก

สำหรับพวกเขาได้พบกับมอนสเตอร์ที่เรากลัว

ได้เรียนรู้เคล็ดลับที่จะไม่แสดง Mortal

E’en เงาขนาดยักษ์บนผนัง

จิตวิญญาณของเด็ก daunted ตะลึงพรึงเพริด

ดังนั้นในความคิดของฤดูใบไม้ร่วงออก

และด้วย Phantasma กรอกสายตามืดมนของเรา

ความกลัวและความสงสัยลึกยืมสายนั่งเล่น

และความหวังและความปีติยินดีคานยืม

ในขณะที่แฟนซีเป็นครั้งเป็นคราวเทพเจ้าเต็มรูปแบบ

และทั้งหมดเป็นสิ่งที่ฝันจินตนาการ