My bands of silk and miniver

Momently grew heavier.

The black gauze was beggarly thin.

The ermine muffled mouth and chin.

I could not suck the moonlight in.

Harlequin in lozenges.

Of love and hate, I walked in these.

Striped and ragged rigmaroles.

Along the pavement my footsoles.

Trod warily on living coals.

Shouldering the thoughts I loathed,

In their corrupt disguises clothed,

Mortality I could not tear.

From my ribs, to leave them bare

Ivory in silver air.

There I walked, and there I raged.

The spiritual savage caged

Within my skeleton, raged afresh

To feel, behind a carnal mesh.

The clean bones crying in the flesh.

วงดนตรีของฉัน silk and miniver

เติบโตอย่างยิ่งใหญ่

ตาข่ายสีดำเบาบางกระจอกงอกง่อย

สัตว์คล้ายแมวที่ปากลำคอและคาง

ฉันไม่สามารถดูดแสงจันทร์

สีสันในยาอม

ของความรักและความเกลียดชังที่เดินเข้ามา

Rigmaroles  ลายขวาง และ มอมแมม

ตามแนวทางเท้า footsoles ของฉัน

เหยียบอย่างระมัดระวังบนถ่านที่อยู่อาศัย

แบกความคิดที่ฉันเกลียด

ในการปลอมตัวของพวกเขาเสียหาย

ฉันไม่สามารถฉีกศีลธรรมอันดี

จากซี่โครงของฉันจะปล่อยให้พวกเขา

งาช้างในอากาศสีเงิน

มีที่ฉันเดินและมีที่ฉันลุกลามไป

สู่จิตวิญญาณที่ขังอยู่ในกรงอำมหิต

ภายในโครงกระดูกของฉันโหมกระหน่ำอีกครั้ง

จะรู้สึกถึงด้านหลังของข่ายทางกามารมณ์

กระดูกที่สะอาดจะร้องไห้ตามเนื้อหนัง