No, no! Go from me. I have left her lately.

I will not spoil my sheath with lesser brightness.

For my surrounding air hath a new lightness.

Slight are her arms, yet they have bound me straitly.

And left me cloaked as with a gauze of æther.

As with sweet leaves; as with subtle clearness.

Oh, I have picked up magic in her nearness.

To sheathe me half in half the things that sheathe her.

No, no! Go from me. I have still the flavour,

Soft as spring wind that’s come from birchen bowers.

Green come the shoots, aye April in the branches,

As winter’s wound with her sleight hand she staunches,

Hath of the trees a likeness of the savour:

As white their bark, so white this lady’s hours.

ไม่ไม่! ไปจากฉัน ฉันได้ทิ้งเธอเมื่อเร็ว ๆ นี้

ฉันจะไม่เสียตัวตนของฉันที่มีความสว่างน้อย

สูดอากาศโดยรอบของฉันผู้ใดมีความสว่างที่ยังใหม่อยู่

เล็กน้อยเป็นอ้อมแขนนั้น แต่เขาทั้งหลายมีการผูกพันฉันแข็งแรง

และทิ้งฉันปกคลุมอย่างด้วยตาข่ายของอีเทอร์นั้น

เช่นเดียวกับความหวานที่ถูกนำออก เช่นเดียวกับความชัดเจนที่ลึกซึ้ง

โอ้!!! ฉันได้หยิบขึ้นมาความมหัศจรรย์ในความใกล้ชิดของเธอ

เพื่อใส่ปลอกฉันครึ่งหนึ่งในช่วงครึ่งถึงสิ่งต่างๆที่ปลอกของเธอ

ไม่ไม่! ไปจากฉัน ฉันยังคงมีรสชาติ

ลมฤดูใบไม้ผลิเบาๆที่มาจาก Bowers Birchen

ยอดหน่อสีเขียวมา ในเดือนเมษายน

เป็นแผลในฤดูหนาวด้วยมืออันว่องไวเธอ

ทรงของต้นไม้อุปมาของกลิ่นนี้

เป็นสีขาวเปลือกของพวกเขาดังนั้นสีขาวชั่วโมงของผู้หญิงคนนี้